CR IX - opowiadanie o laniu

 Casino Royal

Rozdział IX

 

Tony utkwił spojrzenie na stoliku. Był spokojny, zamyślony, a Alice nie wiedząc, co teraz się stanie, zaczęła szybciej i płycej oddychać.

               – Znalazłaś moją broń… – powtórzył – I? Przestraszyłaś się? – próbował zgadnąć.

               – Nic o tobie nie wiem.

               – Wiesz dużo, Alice. Nawet więcej niż powinnaś – odparł wymownym tonem.

Zrozumiała, że chodziło mu o magazyn i o rzeczy z nim związane.

               – Nie – zaprzeczyła głową – To co wiem, tyczy się ciebie, ale nie jest o tobie.

Tony przypatrzył się jej.  

               – A co byś chciała wiedzieć? – zapytał.

Alice spojrzała w bok. To, co chciała wiedzieć, klasyfikowało się pod wszystko, ale było jedno pytanie, jedno wyjątkowo niebezpieczne pytanie, które chciała mu zadać. 

               – Czy zabiłeś kogoś? – odezwała się cicho.

Teraz to Tony spojrzał w bok i widać było, że to pytanie cholernie mu się nie spodobało. Jednak odpowiedział jej.

               – Nie. Ja nie zabijam ludzi. Potrzebuję ich żywych, a martwi są bezużyteczni.

Alice poczuła ulgę. Fakt, że powiedział to w sposób, przez który poczuła ciarki, ale i tak dostała odpowiedź, na którą liczyła. Bała się, że powie inaczej, a wtedy… nie miałaby pojęcia, co dalej. 

               – Przepraszam. Musiałam o to zapytać…

               – Może i tak, ale moment wybrałaś co najmniej nieodpowiedni – mruknął.

               – Słucham…?

Tony westchnął i oparł głowę na ręce.

               – Myślisz, że gdybym był zabójcą, to powiedziałbym ci o tym? 

Alice znieruchomiała.

               – Nie… – szepnęła.

               – A jednak stoisz tu przede mną w samym ręczniku, naga, bezbronna i pytasz o bardzo niebezpieczne rzeczy... Czy to rozsądne, Alice? – zagadnął.

Alice, z mocno bijącym sercem, zacisnęła palce na ręczniku. Bała się jego słów i tego, z jakim chłodem je wypowiedział, gdy nagle zmrużyła oczy i z wielkim poirytowaniem przetarła twarz. Zorientowała się, że Tony najzwyczajniej w świecie zażartował sobie z niej, a ona dała mu się podpuścić. Z pretensjami, założyła ręce na krzyż.

               – A niby kiedy miałam o to zapytać?

               – Może przy obiedzie, w restauracji? – odparł, nie kryjąc rozbawienia – Wśród tłumu ludzi miałabyś większe szanse na wypadek gdybym jednak okazał się zabójcą.

               – Jeśli mam jakieś szanse, to są takie same tu, jak i w restauracji.

Tony aż odchylił głowę z zaskoczenia.

               – Taka jesteś pewna siebie? – zapytał.

               – Jestem… ale nie siebie.

Spojrzała mu prosto w oczy, a Tony uśmiechnął się.

               – Chodź – poprosił, wysuwając do niej rękę.

Alice podała mu dłoń. Została poprowadzona na kanapę, by usiadła obok niego i kiedy już zajęła miejsce, Tony objął ją ramieniem.

               – Noszę broń dla bezpieczeństwa – wytłumaczył – Spotykam się z wieloma ludźmi i lepiej, abym był przygotowany na różne niespodzianki.

               – A… Co dokładnie robisz? – podpytała.

               – O tym nie będziemy rozmawiać – uciął spokojnie – Moja praca to ostatnia rzecz, która powinna cię interesować.

Cóż, akurat tak się składało, że jego praca znajdowała się na pierwszym miejscu w dociekaniach Alice. Trudno jej było się pogodzić z myślą, że Tony nigdy jej nie powie, czym się zajmuje, ale takie tajemnice zawsze lubiły objawiać się same zwłaszcza, jeśli wystarczająco długo i uparcie się im w tym pomagało. 

               – Masz jeszcze jakieś pytania? – zapytał nieoczekiwanie Tony.

Alice zastanowiła się.

                – Co do mnie czujesz? – spytała i z nerwów zaczęła przeplatać palce.

Obawiała się, że nie usłyszy odpowiedzi, która pokrywałaby się z tym, co ona czuła do niego. Nie miała już jednak szans na wycofanie się z pytania - kości zostały rzucone.

               – Pokażę ci – odpowiedział Tony.

Przejechał dłonią po jej kolanie, powoli zbliżając się do ud.

               – Pożądanie…? Tylko pożądanie…? – przeleciała jej przez głowę zawiedziona myśl.

Nagle jego ręka minęła uda i zatrzymała się na dłoniach Alice. Wstrzymała wdech. Tony delikatnie ścisnął ją za palce, by przestała się nimi bawić, a kiedy Alice spojrzała na niego, pocałował ją w usta tak namiętnie i tak czule, że nie musiała się już dłużej domyślać, co do niej czuł. Odwzajemniła pocałunek, przenosząc się na kolana Tony’ego, gdzie usiadła i objęła go udami. Ręcznik sam zsunął się jej z ciała i opadł na podłogę, a nawet gdyby tak się nie stało, to i tak prędko by tam trafił, bo Tony zaczął ją dotykać i pieścić po całym ciele, aż jego ręka skupiła się na punkcie, który odsłoniła, gdy usiadła z mocno rozszerzonymi udami. Dalej poszło już szybko. Tony rozpiął zamek w spodniach, zaś Alice chwyciła go za krawat, próbując go rozsupłać. Oboje byli niecierpliwi i nie kryli tego przed sobą, bo dążyli do tego, czego pragnęli razem...

...